…page…

Eerste kennismaking

Waar?

Haran (Harran, Charan - in de Romeinse geschiedschrijving: Carrae, Carrhae), was een Mesopotamische stad op 44 kilometer ten zuidoosten van de stad Urfa (nu: Şanlıurfa) in het zuid-oosten van Turkije bij de grens met Syrië. Haran lag aan de rivier Balikh (Belichos), een zijrivier van de Eufraat. De stad was een belangrijk kruispunt van karavaanwegen tussen Mesopotamië en het Westen.

Haran was ook de naam van een streek die ongeveer samenviel met Noordoost-Syrië en Zuidoost-Turkije.

Betekenis van de naam

De naam betekent ‘wegkruising’ of ‘hoofdweg’.
In de naam ‘Haran’ herkent men ook de naam 'Churrieten'. Misschien was Haran wel de hoofdstad van hun rijk, dat een bloeiperiode kende in de 16e eeuw voor Christus.

Meer over Haran

De oudste inscripties tonen aan dat de stad al bestond in het jaar 2000 vóór Christus.
Het was een belangrijke stad in de veertiende eeuw voor Christus, de periode van de aartsvaders.
Er zijn duidelijke archeologische bewijzen dat er vanaf het tweede millennium voor Christus in de streek belangrijke verkeersaders waren tussen het Anatolische binnenland, dat rijk was aan ertsen, en de Middellandse zeekusten die rijk waren aan hout.

Actuele situatie

Het oude Haran

Haran is nu een grote ruïne, op enkele kilometers van het dorpje Haran, met zo'n vijfhonderd inwoners.

Het huidige Haran

Typisch voor de streek zijn de bijenkorfachtige huizen van adobe (in de zon gedroogde klei). Het zijn huizen zonder vensters, met een deur en een rookgat in het dak dat op een punt uitloopt. De huizen zijn met elkaar verbonden door bogen die schaduw geven en de luchtcirculatie bevorderen om zo de hitte buiten te houden. De temperatuur kan er soms oplopen tot meer dan 50°C.

Wetenswaardigheden

Bi'r Yakub (Bron van Jakob)

Deze bron ligt op een ruime kilometer ten westen van Haran. Er wordt verteld dat dit de bron is waar Rebekka Eliezer, de knecht van Abraham en zijn kamelen, te drinken gaf en waar Jakob de steen van de put wegrolde voor Rachel, de dochter van Laban, om er de schapen van Laban te drinken te geven.

Maangod Sin

Volgens Assyrische geschriften (op kleitabletten, die in Mari werden opgegraven) was de Babylonische maangod Sin (ook: Nanna) de stadsgod van Haran. De sterren en de zon waren zijn dochters (o.a. Isjtar).
De maan en de sterren waren heel belangrijk voor de bewoners van Mesopotamië. Omdat het tijdens de dag te heet was, reisden ze bij nacht in het maanlicht en oriënteerden ze zich op de sterren. Vooraleer ze op reis gingen, brachten ze daarom offers aan de maangod Sin.

Het belang van de maan is nu nog goed te zien in de symbolen van de islam:
. de maansikkel op moskeeën en minaretten
. de Rode Halvemaan, de tegenhanger van het Rode Kruis.

Haran in de Bijbel

Oude Testament

Genesis 11, 31
“Terach nam zijn zoon Abram en zijn kleinzoon Lot, de zoon van Haran, en zijn schoondochter Sarai, de vrouw van zijn zoon Abram, met zich mee, weg uit Ur in Chaldea, en ging op weg naar Kanaän. Maar toen ze in Haran aankwamen, bleven zij daar.”

In Genesis was Haran de stad waar Terach, de vader van Abraham, en zijn familie zich vestigden, nadat zij Ur hadden verlaten. Vanuit Haran trok Abraham verder naar Kanaän. Terach stierf in Haran.

Genesis 27, 43
“Luister naar mij, mijn zoon. Maak je gereed en ga naar mijn broer Laban in Haran.”

Laban, de broer van Rebekka, woonde in Haran. Na de list waarmee Jakob zijn tweelingbroer Esau het eerstgeboorterecht ontfutselde, vluchtte Jakob naar Haran op advies van Rebekka. Daar trouwde hij met Lea en Rachel, twee dochters van Laban.