Jeremia 14, 17-22: God, verstoot ons niet

De tekst

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Ik ween dag en nacht zonder ophouden,
want mijn dochter, mijn volk,
werd getroffen door een vreselijke ramp.
Ze ligt geveld door een zware slag.
Ga ik de stad uit,
dan zie ik ze geveld door het zwaard.
Ga ik de stad in,
dan zie ik ze uitgeteerd door de honger.
Zelfs profeten en priesters worden weggesleept
naar een onbekend land.

Heb Jij Juda verworpen?
Heb Je een afkeer gekregen van Sion?
Waarom heb Je ons zo geslagen,
dat er geen genezing meer is?
We hoopten op vrede,
maar die bleef uit.
We hoopten op herstel,
maar de verschrikking bleef duren.

God, wij bekennen onze schuld
en die van onze voorouders.
We hebben inderdaad tegen Jou gezondigd.
Omwille van je naam, verstoot ons niet,
bescherm je roemrijke troon.
Denk aan je verbond met ons
en verbreek het niet.
Brengen de goden van andere volken soms regen?
Is het de hemel die zelf regen laat neerstromen?
Neen, Jij bent onze God.
Wij hopen op Je,
want dit alles komt van Jou.

Stilstaan bij …

Zwaard
Verwijst naar een oorlogssituatie.

Honger
Verwijzing naar hongersnood.

Sion
Naam van één van de bergen waarop Jeruzalem is gebouwd. Vroeger lag daar de stad zoals David en Salomo die kenden. Tegenwoordig is dit het joodse kwartier van de Oude Stad.
Later werd ‘Sion’ gebruikt als naam voor de hele stad Jeruzalem.

Troon
Verwijst in deze tekst naar Jeruzalem / de tempel.

Bij de tekst

Twee delen

In dit fragment uit het boek Jeremia
. komt eerst God aan het woord, die uiting geeft aan zijn verdriet en het heeft over de ravage waar zijn volk slachtoffer van is.
. Daarna komt het volk aan het woord en vraagt God of Hij hen heeft verworpen.

Betekenis

De rampen die het volk van Jeremia treft, komen hard aan. Dat er tegelijk oorlog is, hongersnood en ziekte wordt geïnterpreteerd als een totale veroordeling.
Daarom richt de profeet zich in naam van het volk tot God en bekent schuld. Hij vraagt aan God om niet te vergeten dat Hij een verbond heeft aangegaan met zijn volk.