... VERSCHILLEN

De regenworm
(C.LETERME, Een parel voor elke dag, Averbode 2007, p. 89)

Er was eens een kleine regenworm.

Zo'n regenworm bestaat uit kleine ringen,
die elkaar voortstuwen, elkaar voeden,
en samen de grond vol gaatjes boren
zodat die goed kan ademen.
De kleine regenworm was trots op zijn werk.

Op een dag kreeg de laatste ring een idee:
'Ik wil ook wel eens vooraan graven,' zei die.
En hij begon in de andere richting te graven,
tot grote verbazing van de andere ringen.

Maar ook zij wilden wel eens de eersten zijn.
En zo begon iedere ring zelf eerst te graven.

De kleine regenworm kronkelde zich in alle bochten.
Elke ring trok in een andere richting.
Meer nog,
ze gaven geen voedsel meer aan elkaar,
want ze wilden zelf
zoveel mogelijk groeien en sterk worden,
ook al moesten de anderen hiervoor uitdrogen.
Ze waren helemaal vergeten
dat zij van elkaar afhingen.

Korte tijd later,
lag de regenworm te sterven.

Arme regenworm!
Nu gaat mijn sympathie niet zo direct naar regenwormen
maar in dit geval heb ik wel te doen met dit regenwormpje.
Natuurlijk kun je me zeggen:
‘Dat is maar een verhaal, in het echt gebeurt dat niet.’

Maar iedereen die dit verhaal leest weet:
'‘t Is misschien niet echt gebeurd, toch zit er veel waarheid in.’
Want zo'n verhaal is handig om harde waarheden te zeggen
en een spiegel voor te houden
van een gedrag dat voor verandering vatbaar is.

Paulus schreef ook zo’n verhaal aan de christenen van Korinte.
Hij had die bruisende havenstad bezocht,
en onder zijn impuls waren een aantal mensen christen geworden,
maar dan op zijn ‘Korintisch’:
elk vond zijn eigen manier van denken en geloven de beste.

Nu had Paulus wel aan die christenen gezegd
dat verscheidenheid een rijkdom was. Daar stond hij nog steeds achter,
maar in Korinte gingen ze daar te uitbundig mee om:
iedereen had zo zijn eigen manier om christen te zijn,
zonder rekening te houden met de wegen van de anderen,

Bovendien waren ze uit het oog verloren
dat Jezus Christus zelf het grote licht was
waar ze zich moesten naar richten.
Dat maakte hij hun duidelijk met een verhaal
waarbij de delen van het lichaam elk hun eigen weg wilden gaan.

Of Paulus met zijn verhaal het gewenste effect had,
kunnen we niet meer nagaan.
Maar de christenen in Korinte vonden het wel de moeite waard
want de brief met dit verhaal hebben ze zorgvuldig bewaard,
zodat die uiteindelijk in de Bijbel terecht kwam.

Ook nu nog kan dit verhaal inspireren
om meer aandacht te hebben
voor wat mensen bijeenbrengt en bijeenhoudt,
zowel thuis, in de familie, in de parochie als op school,
en alles wat we doen daarop af te stemmen.

Chantal Leterme

 

Klik hier voor alle vorige verhalen.