... ADVENT

De rijstplantjes ...
(C. LETERME, Een parel voor elke dag, uitgeverij Averbode, 2007, p. 51)

Er was eens een oude man
die naar het platteland verhuisde,
omdat hij het leven in de stad moe was.
Daar plantte hij jonge rijstplantjes.
Omdat hij dit nog nooit eerder had gedaan,
ging hij elke dag naar zijn veld
om de plantjes te zien groeien.
Elke dag werden ze wat groter.
Toch dacht hij:
‘Hoe kan ik die plantjes nog sneller doen groeien?’

Ineens had hij een idee!
Hij spurtte naar het rijstveld,
liep van plantje tot plantje,
en trok ze één voor één twee centimeter hoger.
Hij dacht: ‘Eindelijk hebben mijn rijstplantjes
een flinke groeischeut gekregen!’
Hij wreef zich in de handen en ging naar huis.
Onderweg kwam hij een boer tegen
die naar zijn akkers ging.
Hij vertelde hem fier
wat hij gedaan had.

Toen de boer dit hoorde,
snelde hij naar het rijstveld,
gevolgd door de oude man.
Daar aangekomen,
zagen beide mannen dat alle scheutjes,
die half uitgetrokken waren,
kromgebogen stonden te sterven!

(Naar een verhaal uit China)

Er zijn mensen voor wie snel niet snel genoeg gaat.
De oude man in het verhaal is zo iemand.
Hij weet al niet zo heel veel van rijstplantjes,
en als hij ze dan geplant heeft, moeten ze ook nog snel groeien.
Maar alles heeft zijn tijd.
Elke landbouwer weet dat zijn land maar vrucht kan dragen,
als hij geduldig de natuur zijn werk laat doen.

Na de dood van Jezus
dachten zijn volgelingen dat Hij elk moment zou terugkomen.
Maar die snelle wederkomst bleef uit!
Ze werden ongeduldig en ongedurig.
Maar zoals een landbouwer de natuur zijn gang moet laten gaan,
zo zouden Jezus’ volgelingen moeten uitkijken naar zijn wederkomst:
laten gebeuren wat er komt, en wanneer het komt.

Intussen proberen ze zo goed en zo kwaad als het kan
Geduldig, respectvol en liefdevol samen te leven met de medemensen
zoals Jezus dat voor ogen had.
Dit is een stevige opdracht,
want het is nu eenmaal moeilijker om jarenlang als christen te leven,
dan enkele maanden of hooguit een paar jaar
zoals die eerste christenen aanvankelijk dachten.

Chantal Leterme

Klik hier voor alle vorige verhalen.