Inleiding

Het 'Oude Testament', ook wel 'Eerste Testament' genoemd, is een bibliotheek van boeken en boekjes die langzaam tot stand kwam in de loop van de geschiedenis van Israël. Tussen het oudste en het jongste geschrift ligt minstens 1000 jaar.
Met 'testament' wordt hier niet bedoeld: laatste wilsbeschikking, maar 'verbond'. Alle boeken hebben namelijk iets te maken met de relatie, het verband, het verbond tussen God en zijn volk.
Het woord 'oud' geeft aan dat het gaat om de boeken die ouder zijn dan Jezus Christus. 'Oud' betekent dus niet 'verouderd', zoals 'nieuw' van het N.T. niet betekent 'gloednieuw', maar 'hernieuwd', opgefrist in Jezus.

Wie vertelt uit het O.T. moet zich realiseren dat dit boek zowel het geloofsboek is van de joden (TeNaCh - met andere volgorde van de boeken) als van de christenen (aangevuld met het N.T.).
Wie eruit aan kinderen vertelt, kan erop wijzen dat Jezus de teksten en verhalen uit het Oude Testament kende zoals alle joodse kinderen van zijn tijd.