Marcus 16,15-20: Aan de rechterhand van God

De tekst

’Bijbel in gewone taal’

(Deze Bijbeltekst komt uit de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014, p. 1613)

Jezus zei verder tegen de leerlingen: ‘Ga de hele wereld door, en vertel het goede nieuws aan iedereen. Iedereen die gelooft en gedoopt wordt, zal gered worden. Maar iedereen die niet gelooft, zal door God gestraft worden.
Mensen die geloven, zullen wonderen doen. Ze zullen kwade geesten wegjagen door mijn naam te noemen. Ze zullen in onbekende talen spreken. Ze zullen slangen vastpakken. Ze zullen dodelijk vergif drinken en toch niet sterven. En ze zullen zieken beter maken door hun handen op hen te leggen.’
Toen de Heer Jezus dat gezegd had, liet God hem naar de hemel gaan. Daar ging Jezus naast God zitten, aan de rechterkant.
De leerlingen gingen op weg. Overal vertelden ze het goede nieuws. De Heer hielp hen, en hij gaf hun de kracht om wonderen te doen. Zo liet hij zien dat het goede nieuws waar is.

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Toen zei Jezus:
‘Ga naar iedereen en vertel ze het goede nieuws.
Wie gelooft en gedoopt wordt, zal gered worden.
Maar wie niet gelooft, zal veroordeeld worden.
Dit zijn de tekenen die de gelovigen zullen vergezellen:
ze zullen in mijn Naam duivels uitdrijven,
ze spreken nieuwe talen, pakken slangen op.
En als ze dodelijk gif drinken zal het hun geen kwaad doen.
De zieken die ze de handen opleggen, zullen genezen.’

Toen Jezus zo gesproken had, ging Hij naar in de hemel,
waar Hij zit aan de rechterhand van God.

Zijn leerlingen gingen over de hele wereld prediken.
Jezus werkte met hen mee:
Hij gaf kracht aan hun woorden door de tekenen die hen vergezelden.

Stilstaan bij …

Handen opleggen
Ten tijde van Jezus was dit een populair genezingsgebaar bij rondtrekkende genezers.

Naar de hemel gaan
In het Bijbelse wereldbeeld is de hemel de bovenste laag van een wereld in drie lagen. Daar verblijft God met de engelen en de heiligen. De onderste laag is die van de hel en de middelste laag die van de aarde waar de mensen wonen zolang ze leven.

Zitten aan de rechterhand
Wie mocht zitten aan de rechterhand van iemand, nam de ereplaats in.
In een rechtszaak stond de verdediger rechts van de beklaagde. Zo werd ‘rechts’ de plaats van waaruit men hulp kon verwachten.

Bij de tekst

Toegevoegd

Oorspronkelijk eindigde het Marcusevangelie bij het graf van Jezus. Twee vrouwen waren gekomen om zijn lichaam te balsemen, maar het graf was leeg. Ze zagen een engel voor hen verschijnen die uitlegde waarom het graf leeg was. Jezus is uit de dood opgewekt, zei die. Dat moet je zeggen aan zijn leerlingen. Maar de vrouwen waren zo geschrokken dat ze aan niemand iets vertelden.

Een onbekende auteur schreef later extra verzen aan dit evangelie. Twee belangrijke argumenten hiervoor zijn:
. deze laatste bladzijde ontbreekt in de oudste manuscripten
. ze bevat een samenvatting van gegevens uit de andere evangelies (oa. Matteüs 28, 19, het laatste hoofdstuk van Lucas en het evangelie volgens Johannes).

Wortel in het Oude Testament

Psalm 110, 1:
‘Van David. Een psalm. Zo spreekt Jahwe tot mijn heer: 'Ga zitten aan mijn rechterhand en Ik leg uw vijanden als een voetbank voor uw voeten.'’

Suggesties

Zie de suggesties bij: de Hemelvaart van Jezus.

Overweging

Frans Mistiaen s.j.

Gezonden door Jezus' liefde, verheven tot goddelijke kracht

Leerlingen of studenten die nu in hun laatste jaar zitten,
zijn in deze weken niet alleen hard aan het blokken,
maar zij beginnen ook stilaan afscheid te nemen
van hun onderwijzers, hun leraren en hun school.
Misschien met een beetje heimwee naar de voorbije jeugdperiode,
maar toch vooral met grote fierheid en blijde hoop
omdat zij voor de uitdaging staan
om volgend jaar meer op eigen benen hun weg verder te maken.
Het is de start van een grotere onafhankelijkheid en volwassenheid.

Hemelvaart is voor ons, gelovigen,
het feest van onze eerste onafhankelijkheid en volwassenheid
op gelovig gebied.
Jezus wordt verheven bij Zijn Vader
en wij worden gezonden om nu zelf op weg te gaan,
vanuit Zijn kracht, maar met onze talenten en vindingrijkheid.

Wij mogen ons niet inbeelden dat Jezus, veertig dagen na Pasen,
letterlijk een soort ruimtevaart begon
en voorgoed verdween in een lege wolkenhemel.
Neen, we hoorden een verhaal dat vol beeldspraak en symbolen zit
en dat dus een diepere betekenis heeft.
Eigenlijk wilden de evangelisten ons nog iets zeggen
over Jezus’ verrijzenis, een ander aspect ervan verduidelijken:
nl. Zijn verheerlijking bij God, de terugkeer naar Zijn Vader.
Hoe moesten zij dat gaan uitleggen?
Zij grepen daarvoor terug naar de beeldspraak
die zij kenden uit het Oude Testament,
de ‘berg’, de ‘wolk’, de verschijning van ‘twee engelen’
- allemaal duidelijke symbolen van Jahwe's tegenwoordigheid -
en de ‘ten-hemel-opneming’ zoals bij de grote profeet Elia...
Dat was de beeldspraak die zij voor handen hadden
en waarmee zij wilden duidelijk maken
dat Jezus, bij Zijn verrijzenis, werd verheven bij God
en verheerlijkt tot Heer over heel de wereld .

Wat betekent het voor ons vandaag dat wij geloven
in deze ‘verheffing’ en ‘verhoging’ van Jezus
tot ‘Heer over heel onze wereld en heel onze geschiedenis?
Dat wil zeggen dat wij geloven
dat Jezus’ liefde de allerbelangrijkste waarde in onze wereld is,
dat wij durven vertrouwen
dat de liefde, zoals Hij die ons voordeed,
- en dat is de belangeloos-dienende liefde -
voor ons uiteindelijk de enige kracht is
die bij machte is
om alle weerstanden in onze wereld te overwinnen.
En dit wordt niet zo vanzelfsprekend door iedereen erkend.
Weerstanden ervaren wij genoeg:
scheidingen in relaties, geweld tegen vluchtelingen,
aanslagen met onschuldige slachtoffers, seksueel misbruik.
Welnu, wij christenen, wij geloven
dat bij al die kwetsende weerstanden
de oplossing nooit gelegen is in wraak, bitterheid of agressiviteit,
maar dat, integendeel,
alleen een surplus aan belangeloze liefde bij machte is
ons de vindingrijkheid te schenken
om het probleem op te lossen,
een gerechtvaardigde compensatie aan te bieden
of het onvermijdelijke te aanvaarden.
Wij geloven dat niet het noodlot of de kwade machten,
maar de dienende liefde uiteindelijk
de echte stuwende kracht is van onze wereld.
Dat is een geloofskeuze, die niet door iedereen wordt gevolgd.

Waar is de Heer Jezus nu te vinden?
Sinds Zijn hemelvaart is Jezus in de hemel bij God.
Maar, waar is de hemel, waar is God?
De oude catechismus antwoordde:
"God is overal, in de hemel en op aarde en op alle plaatsen...",
maar vergat er misschien bij te zeggen:
"maar vooral in het hart van de mensen die liefde betonen!"
Want inderdaad, dáár is God, in ons eigen hart.
Dáár begint de hemel, waar mensen hartelijk en dienstbaar
en liefdevol zijn in Zijn Naam.
Waar ging Jezus dus naartoe
als Hij ten hemel werd opgenomen?
Naar het hart van Zijn Vader
en naar het hart van de liefdevolle mensen!

Het feest van Hemelvaart is niet het feest
van Jezus' afscheid van Zijn leerlingen. Wel integendeel.
Het evangelie legt er juist de nadruk op
dat Hij bij ons blijft, tot aan de voltooiing der tijden,
maar dan wel met een heel nieuw Lichaam.
Hemelvaart is juist het feest van Jezus’ aanwezigheid onder ons,
maar wel op een heel andere manier dan vroeger.
Niet meer als zichtbare, tastbare Mens van vlees en bloed naast ons.
Wel als Bezieler in het hart en het lichaam van al diegenen
die Zijn Liefde uitdragen tot aan de uiteinden der aarde,
tot aan de voltooiing der tijden.
Gods boodschappers uit het verhaal zeggen ook aan ons vandaag:
"Mensen, wat staat gij naar de hemel te kijken...",
als om te zeggen: “...het is op aarde te doen!
Steek dus de handen uit de mouwen!”
Bij Hemelvaart worden wij door Jezus Zelf op zending gestuurd:
"Maak alle volkeren tot Mijn leerlingen!"
Jezus vraagt dus dat wij op wereldtocht zouden gaan.
Wij krijgen de verantwoordelijkheid om Zijn ideaal voort te zetten,
maar met onze talenten en mogelijkheden,
met onze vindingrijkheid en beperkingen.
Dat wordt onze grootse, universele opdracht:
aan heel de wereld kenbaar maken
dat de zichzelf-gevende, onbaatzuchtige, belangeloos-dienende liefde
de allerhoogste waarde is voor ons leven.
Zo wordt Zijn nieuw verrezen Lichaam in onze wereld werkelijkheid.

Hemelvaart
is dus helemaal niet de herdenking van Jezus die weg is,
omdat Hij lang geleden een tocht begon door een lege ruimte. Neen!
Hemelvaart is het feest
van onze christelijke verantwoordelijkheid van vandaag.
Wij vieren dat wij Jezus voortaan erkennen
als de stuwende Kracht van ons leven elke dag opnieuw.
Hij geeft ons vandaag weer de opdracht
een liefdestocht te beginnen door heel de wereld,
vanuit Zíjn bezieling in óns hart.