Hosea 14, 2-10: Bekeer je Israël

De tekst

’Bijbel in gewone taal’

(Deze Bijbeltekst komt uit de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014, p. 1451)

Volk van Israël, keer terug naar de Heer, jullie God. Door jullie eigen misdaden gaat het nu zo slecht. Zeg dat jullie spijt hebben, en keer terug naar de Heer.
Zeg tegen hem: ‘Vergeef al onze misdaden en neem ons offer aan. Wij zullen geen dieren offeren, maar woorden. Woorden van dankbaarheid. We weten dat de koning van Assyrië ons niet zal redden. We vertrouwen niet meer op onze eigen legers. We vereren geen beelden meer die we zelf hebben gemaakt. Want u bent de God die voor ons zorgt. U beschermt mensen die zwak en alleen zijn.’

De Heer zegt: ‘Ik zal zorgen dat de Israëlieten mij niet meer ontrouw zijn. Ik zal met heel mijn hart van hen houden. Mijn woede is voorbij.
Ik zal de Israëlieten nieuwe kracht geven. Het zal weer goed met hen gaan. Ze zullen net zo sterk zijn als de bomen op de Libanon-bergen. En ze zullen veel kinderen krijgen. Hun land zal zo mooi zijn als een olijfboom, het zal weer heerlijk zijn om er te wonen. De mensen zullen weer veilig zijn. Ze zullen weer graan zaaien op hun akkers. Het hele land zal bloeien als een wijngaard. Het volk van Israël zal zo beroemd zijn als de wijn van de Libanon-bergen.
Dan zullen de Israëlieten geen aandacht meer hebben voor afgodsbeelden. Want ik ben het die naar hen luistert, ik ben het die voor hen zorgt. Ik geef hun al het goede, ik ben het die leven aan hen geeft.’

Wie wijs en verstandig is, moet nadenken over de woorden in dit boek. Want de Heer is rechtvaardig. Leef daarom zoals hij het wil. Als je dat niet doet, loopt het slecht met je af.

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Israël, bekeer je tot Jahwe, jullie God
want je bent over je fouten gestruikeld.
Kom met woorden van berouw als offer,
bekeer je tot God en zeg tegen Hem:
'Jij die alle fouten vergeeft,
aanvaard onze goede wil.
Wij zullen onze woorden als offer brengen.
Assyrië kan ons niet redden.
Wij zullen niet meer op paarden rijden.
En we zullen nooit meer zeggen: Jij bent onze God
tegen iets wat onze handen maakten.
Want Jij, God, bent degene die voor de wees zorgt.'

Ik wil dat de Israëlieten van hun ontrouw genezen
mijn hart gaat naar hen uit.
Ik laat mijn woede varen.
Voor Israël wil Ik zijn als de dauw.
Israël zal bloeien en wortel schieten als een lelie,
zijn scheuten zullen uitlopen als een ceder op de Libanon.
Zijn pracht evenaart die van de olijfboom,
zijn geur die van de ceders op de Libanon.
Ze zullen opnieuw in zijn schaduw zitten.
Ze zullen koren kunnen verbouwen,
ze zullen bloeien als de wingerd
en bekend zijn als de wijn van de Libanon.
Dan zegt Efraïm:
‘Wat heb Ik dan nog met afgoden te maken?’
Ik ben het die hem verhoort en naar hem omziet.
Ik ben als een cypres, altijd groen.
Je vruchten dank je aan Mij.

Wie wijs is, beseft dit,
wie verstandig is, ziet dit in.
Want de wegen van God zijn recht.
Wie rechtvaardig is, bewandelt ze,
wie zich verzet komt ten val.

Stilstaan bij …

Woorden als gave /offer
Hosea maakt duidelijk dat God geen dieren als offer wil, maar woorden die een goede gezindheid tonen. Daarmee reageert hij op liturgische schijnheiligheid, waarbij men zich uiterlijk houdt aan wat God vraagt, maar niet aan de goede menselijke verhoudingen die Hij verwacht.

Paarden
Deze dieren worden geassocieerd met: leger, oorlog, strijd.

Wees
Staat in deze tekst niet alleen voor ouderloze kinderen, maar ook voor wie zwak is en alleen.

Dauw
Beeld voor: nieuwe kracht.

Scheuten
Beeld voor: kinderen, de vruchtbaarheid van het volk.

Groene cypres
Beeld voor: blijvend leven.

Vruchten die aan God te danken zijn
Onderduimse kritiek op de Kanaänitische godsdienst: het is niet Baäl die voor vruchtbaarheid zorgt, maar God.

Bij de tekst

Inhoud

Deze tekst is het slot van het boek ‘Hosea’.
God ziet hoe het volk afwijkt en zijn eigen gang gaat, ondanks al zijn zorgen ervoor. Toch blijft God liefdevol voor zijn volk zorgen en vraagt Hij de mensen om ook zo te handelen.

Historische context

De woorden van de profeet Hosea hebben niet geholpen: de Assyriërs vielen het land binnen. Ze deporteerden de Israëlieten en bevolkten het land met vreemdelingen.