Loading...
 

3e zondag A - tweede lezing

1 Korintiërs 1, 10-13.17: Wees eensgezind

De tekst

’Bijbel in gewone taal’

(Deze Bijbeltekst komt uit de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014, p. 1803)

Vrienden, luister naar wat ik van jullie vraag. Jullie moeten samen een volmaakte eenheid vormen. Dat is wat onze Heer Jezus Christus wil. Vorm geen aparte groepen, en zeg niet allemaal iets anders over het geloof.
Ik heb gehoord dat jullie ruzie hebben met elkaar. Dat hebben de mensen die bij Chloë wonen, mij verteld. Sommigen van jullie zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Paulus.’ Anderen zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Apollos.’ Weer anderen zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Petrus.’ En dan zijn er ook nog mensen die zeggen: ‘Ik hoor bij de groep van Christus.’
Heeft iedere groep soms zijn eigen redder? Nee, er is maar één redder: Christus! Niet ik heb voor jullie aan het kruis gehangen, maar Christus! En jullie zijn niet in mijn naam gedoopt, maar in de naam van Christus! (...)


Christus heeft mij niet gestuurd om mensen te dopen, maar om het goede nieuws van God te vertellen.



Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Broeders, ik doe een beroep op jullie
in de naam van onze Heer Jezus Christus:
wees allen eensgezind,
laat er geen verdeeldheid onder jullie zijn.
Wees één in jullie denken en in jullie overtuiging.
Broeders, de huisgenoten van Chloë hebben mij verteld
dat er onenigheid onder jullie heerst,
Ieder van jullie schijnt zijn eigen leus te hebben:
‘Ik ben van Paulus.’
‘Ik van Apollos.’
‘Ik van Kefas.’
‘Ik van Christus.”

Is Christus dan in stukken verdeeld?
Is Paulus soms voor jullie gekruisigd?
Of zijn jullie soms gedoopt in de naam van Paulus? (...)

Want Christus heeft me niet gezonden om te dopen.
Hij heeft me gezonden om het evangelie te verkondigen.
Maar niet met wijsheid van woorden,
want dan zou het kruis van Christus zijn kracht verliezen.



Stilstaan bij ...

Apollos
Deze medewerker van Paulus studeerde in Alexandrië. Hij was welsprekend, kende goed de joodse schriften (Handelingen 18, 24) en predikte in Korinte.

Kefas
(Aramees = rots)
Met Kefas wordt Petrus bedoeld.
De groep rond Kefas zou kunnen bestaan hebben uit oorspronkelijk Palestijnse joden-christenen.





Bij de tekst

Ontstaan

Paulus schreef zijn brief waarschijnlijk in 54 na Christus in Efeze. Een paar jaar eerder stichtte hij tijdens zijn eerste reis naar Europa, een groep christenen in Korinte. Daarom noemt Paulus zich de vader van de christenen in Korinte (1 Korintiërs 4, 15).



Historische situatie

In Korinte ontstond er bij de eerste christenen een personencultus, waarbij ieder zijn eigen favoriet had.

Paulus benadrukt in zijn brief dat Christus in het centrum van het leven van een christen moet staan: om Hem gaat het.





Suggestie

Jongeren

VERTELLEN

Samen sterk

(C. LETERME, Een parel voor elke dag, Averbode 2007, p. 33)

Er was eens een man die drie zonen had.

Op een dag zei hun vader:
‘Breng me zoveel takken
als jullie kunnen dragen!’
De jongens renden het bos in
en keerden na een tijd terug
met een bos takken.
‘Neem elk één tak,’ zei de vader,
‘en probeer hem te breken.’
‘Da’s gemakkelijk’ zeiden de jongens,
en ze braken hun stokken in twee.
‘Bind nu alle stokken samen met een touw,’
zei de vader,
‘en probeer dan die bussel te breken.’
Ze probeerden het om beurt,
maar de takken
die afzonderlijk zo gemakkelijk te breken waren,
waren samengebundeld zo sterk als staal.

‘Wel,’ zei hun vader,
‘wat jullie met deze stokken deden,
kan ook met jullie gebeuren.
Als je alleen voor jezelf opkomt,
kan men je gemakkelijk aanvallen en breken.
Maar samen
zijn jullie zo sterk als deze bussel takken.’

(Naar een verhaal van Aesopus)




Overweging bij het verhaal
(C. LETERME in Kerk en leven, Federatie Rotselaar, 22 januari 2020, p. 1)

Een voor een een tak breken …
Daar kruipt veel tijd in, maar dat lukt wel.
Een bussel takken breken …
daar is geen beginnen aan, tenzij …
je een voor een elke tak breekt.

Belangrijke ideeën
kunnen alleen gerealiseerd worden
als heel veel mensen
in dezelfde richting denken en handelen.

Een hele opgave voor een maatschappij
die de individuele ontwikkeling zó belangrijk vindt
dat die de ontplooiing van de maatschappij
tot een plaats, waar het voor iedereen goed is om te leven,
behoorlijk in de weg staat.

Dit is geen nieuwe zorg.
Al van alle tijden botsen meningen met elkaar.
En wat de ene goed vindt,
kan de ander vooraf al heel slecht vinden.

Misschien helpt het als mensen
beter leren luisteren naar elkaar
en meer rekening houden met elkaar,
want alleen zo kan men komen
tot een maatschappij die een hemel is voor iedereen.