Ester 4, 1-17: Mordekaï vraag hulp aan Ester

De tekst

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Toen Mordekai vernam wat er gebeurd was, scheurde hij zijn kleren, kleedde zich in zak en as, ging de stad in en weende luid en bitter. Hij bleef staan voor het paleis, want in rouwkleren mocht men er niet binnen. Ook in al de provincies, waar het bevel van de koning bekend werd, begonnen de joden te vasten, te wenen en te jammeren. Velen brachten de nacht in zak en as door.
Toen het personeel van Ester haar hiervan op de hoogte bracht, schrok de koningin hevig. Zij stuurde kleren naar Mordekai om die aan te doen in plaats van zijn rouwkleed. Maar hij weigerde. Toen stuurde Ester een van haar dienaren naar Mordekai om uitleg vragen.
Mordekai vertelde wat hem overkomen was. Hij wist ook precies te zeggen, hoeveel geld Haman beloofd had aan de schatkist van de koning, mocht hij de joden mogen uitroeien. En hij gaf hem de tekst van het bevel om hen te doden om aan Ester te laten zien. De dienaar moest haar vragen om naar de koning te gaan zodat zijn hem kon smeken om haar volk te redden.
Toen Ester dit allemaal vernam, stuurde ze het volgend antwoord naar Mordekai:
Iedereen weet dat als iemand ongeroepen naar de koning gaat, de doodstraf kan krijgen. Alleen degene wie de koning de gouden scepter toereikt blijft in leven. En ik ben al in geen dertig dagen meer bij de koning geroepen!
Mordekai stuurde Ester het volgende antwoord: 'Denk maar niet dat jij als enige van alle joden gered zult worden, omdat jij in het koninklijk paleis woont. Integendeel, als jij op dit moment blijft zwijgen, gaan jij en het huis van je vader te gronde. Wie weet of je niet koningin werd geworden voor een moment als dit.'
Hierop stuurde Ester aan Mordekai het volgende antwoord:
'Roep alle joden die in Susan wonen bijeen en laat ze voor mij vasten. Drie dagen lang mag u niet eten of drinken, overdag niet en 's nachts niet. Ik zal ook zelf zo vasten, met mijn personeel. Daarna ga ik naar de koning, tegen de wet in. Als ik moet sterven, dan is dat maar zo!'
Mordekai ging weg en deed alles wat Ester hem had gevraagd.

Stilstaan bij …

Zijn kleren scheuren
Uiting van verdriet.

Vasten
Op het eerste zicht is vasten een uiting van smart en verslagenheid, maar de Israëlieten zagen vasten vooral als een krachtig middel om beroep te doen op de barmhartigheid van God, zodat Hij het onheil zou afwentelen en genadig op hen neerzien.