Suggesties

Grote kinderen

VERTELLEN

De grote pot

(C. LETERME, Een parel voor elke dag, uitgeverij Averbode, 2007, p. 370)

Op een dag vroegen enkele mensen aan een wijze:
‘Wat moeten we doen om onze tijd goed te gebruiken?’
De wijze nam een aarden pot en zette die op tafel.
Daarna nam hij twaalf grote stenen
en legde die er zorgvuldig in.
Toen vroeg hij: ‘Is deze pot vol?’
De mensen zeiden: ‘Ja.’
Dan nam de geleerde een pot met kiezelsteentjes
en goot ze uit over de twaalf stenen.
Ze vielen ertussen tot op de bodem van de pot.
De geleerde vroeg: ‘Is deze pot vol?’
De mensen zeiden: ‘Ja’.
Toen nam de wijze een zakje zand
en goot het voorzichtig leeg in de grote pot.
Het zand vulde de plaats
tussen de grote stenen en de kiezelsteentjes.
De wijze vroeg opnieuw: ‘Is deze pot vol?’
De mensen zeiden: ‘Ja’.
‘Goed,’ zei de wijze man.
Hij nam een kannetje met water
en vulde de pot tot aan de rand.
Toen vroeg hij: ‘Is er iemand die weet
wat ik hiermee over de tijd heb willen zeggen?’
Niemand wist het.
Toen zei de wijze:
‘Je moet eerst de grote stenen in de pot doen.
Als je eerst als die kleinigheden erin doet,
krijg je die grote stenen er nooit meer in.
Zo gaat het ook met de tijd.
Als je die goed wilt gebruiken,
moet je je afvragen wat de grote stenen van je leven zijn.
Wie kleinigheden als zand en steentjes belangrijk vindt,
zal merken dat zij zoveel plaats innemen
dat er geen tijd meer overblijft
voor wat echt belangrijk is.’

Overweging bij het verhaal
(C. Leterme)

VAKANTIE!
Dit toverwoord betekent 'vrij zijn',
vrij zijn van de gewone verplichtingen.
Vroeger namen mensen vrij
om te helpen bij het vele werk op het veld:
maaien, de oogst binnenhalen ...
Juli en augustus zijn belangrijke vakantiemaanden.

VAKANTIE!
Tijd voor sport en spel, voor festivals.
Veel tijd om niets te moeten:
niet studeren, niet werken ...
Een tijd zonder huiswerk, taken, projecten ...,
een tijd zonder baas, directeur, leraar ...
Een tijd met alles een versnelling lager.

VAKANTIE!
Een tijd om alles terug op een rij te zetten
en antwoorden te zoeken op vragen als:
Waar komt het in mijn leven op aan?
Wat is het belangrijkste?
Waar geef ik voorrang aan?
Wat zijn de 'grote stenen' in mijn leven?

VAKANTIE
Een tijd om met meer kwaliteit te leven:
tijd maken voor wie en wat ons dierbaar is.
Een tijd ook van genieten
van zon en warmte,
van vriendschap en genegenheid,
van alles wat echt belangrijk is.

Anders gelezen
Het belangrijkste eerst …
maar je kunt het verhaal ook anders lezen: de bokaal is maar echt als vol, als de lege plekken, de gaten die door de plaats van de grote stenen ontstaan zijn, gevuld worden door kleine steentjes, zand en water. Een samengaan van groot en klein, van zaken die voorrang hebben en zaken die secundair zijn, waarbij de belangrijke dingen alléén, de grote keien in de bokaal, veel plaats verloren laten gaan, die door de minder geachte zaken kunnen gevuld worden, die hiermee stevigheid en stabiliteit geven aan de belangrijke dingen.
Het kannetje water dat er op het einde bijgegoten wordt, kan vervangen worden door twee kopjes koffie. Ook als alles vol zit, kan er nog wat tijd af om gezellig een kopje koffie te drinken … en met elkaar te delen wat je echt van binnen bezig houdt.
Die kleine dingen geven steun. Belangrijke dingen en minder geachte dingen hebben elkaar nodig.

Het paleis met de gouden ramen

(C. LETERME, Parels van verhalen, uitgeverij Averbode 2019, p. 55)

Lang geleden woonde een jongen
in een klein huis op een heuvel.
Iedere avond zat hij voor zijn huis.
en keek naar het huis aan de overzijde van het dal:
een ongelofelijk mooi paleis
met ramen die fonkelden als goud.
Hij droomde over de edelen die in zo’n huis leefden
en wenste om bij hen te mogen zijn.
Op een dag ging hij naar het huis toe.

Het was al avond toen hij er aankwam,
In plaats van een paleis was het een boerderij,
met ramen van gewoon glas.
De oude man en zijn vrouw die er woonden
ontvingen hem vol liefde.
Toen de jongen over zijn droom en zijn teleurstelling vertelde,
schudden ze verdrietig hun hoofd.
Omdat het te laat was om nog naar huis te gaan
mocht hij in hun huis overnachten.

De volgende dag werd de jongen heel vroeg wakker.
Hij stond op, ging naar het raam en zag in de verte,
op de heuvel aan de andere kant van het dal,
een huis waarvan de ramen schitterden als zuiver goud.
Zo iets moois had hij nog nooit gezien!
Ineens besefte hij vol ontroering
dat hij naar zijn eigen huis keek.
Toen hij later naar zijn huis met de gouden ramen terugkeerde,
was hij volmaakt gelukkig.

Overweging bij het verhaal
(C. LETERME in Kerk en leven, Federatie Rotselaar, 23 augustus 2017, p. 1)

Veel mensen kijken maandenlang uit naar de vakantie.
Eindelijk tijd om naar een droomplek te gaan:
een zonniger, meer ontspannen plaats dan thuis.

Net als de jongen uit het verhaal hierbij
die droomt over het huis dat hij in de verte ziet,
dromen ze over die vakantie.

Een paar weken verblijven ze op hun droomplek.
Soms valt dat mee, maar soms ook niet:
te warm, te koud, te druk, te weinig comfort ...

Zag men de vakantie als hét ideaal?
Al vlug komt men tot de vaststelling
dat niet alles goud is wat blinkt.

En dan denkt men aan thuis:
de stress is er niet minder, het werk niet minder zwaar,
maar het is de plek met de vertrouwde warmte en gezichten.

Zo werkt vakantie ...
Hoe kort of hoe lang die duurt,
of men ver weg gaat of dichtbij.

Bij het terug thuis komen bekijkt men zijn gewone leven anders
en ziet wat men uit het oog was verloren,
wat men te gewoon aan het vinden was.

Zo doet men voldoende energie op
om er met een frisse kijk weer tegenaan te gaan
en voluit te genieten van gewone dagelijkse dingen.

Bij het verhaal
Het is belangrijk om dromen te hebben en op een andere manier naar de eigen omgeving te kijken.

De rijke vader en zijn zoon

(C. LETERME, Een parel voor elke dag, uitgeverij Averbode, 2007, p. 209)

Eens nam een rijke vader
zijn zoon mee naar het platteland
om hem te tonen hoe arme mensen leven.
Ze brachten enkele dagen door
in de boerderij van een familie
die het niet erg breed had.

Op de terugweg vroeg de vader:
‘Hoe vond je jouw verblijf?’
‘Fantastisch,’ antwoordde de zoon.
‘Heb je gezien hoe arme mensen leven?’
‘O, zeker.’
‘En wat heb je ervan geleerd?’
‘Ik heb gezien dat ze vier honden hebben,
terwijl wij er maar één hebben.
Wij hebben een zwembad dat zo groot is
als de helft van de tuin
en zij hebben een grote kreek om in te zwemmen.
Wij hebben lantaarns in onze tuin
en zij hebben een hemel vol sterren.
Wij hebben een grote galerij voor het huis,
zij hebben de horizon.
Wij hebben een domein,
maar zij hebben velden zonder eind.
Wij kopen onze groenten,
maar zij kweken ze in hun tuin.
Wij hebben muren rond ons bezit om ons te beschermen,
zij hebben vrienden die voor hen zorgen.’

De vader wist niet meer wat te zeggen.

Overweging bij het verhaal
(C. LETERME in Kerk en leven, Federatie Rotselaar, 16 augustus 2018, p. 1)

Wie had zo’n reactie verwacht?
Je stuurt je zoon op vakantie in een arme omgeving
zodat hij de rijkdom van zijn eigen omgeving
beter zou kunnen waarderen
en dan vindt hij dat de mensen in die arme omgeving
rijker zijn dan hij dat is.

Heeft het te maken met de manier van kijken?
Waarschijnlijk wel!
Maar dan moeten we toegeven
dat we vaak te eng kijken
en alleen oog hebben voor materiële rijkdom
en te weinig voor de rijkdom van het leven zelf.

Vakantie kan die rijkdom op het spoor doen komen.
Het kan met minder!
Men kan daar zelfs ‘rijker’ van worden.
Niet dat men dan zoveel meer bezit,
eerder dat men dan zoveel meer ‘is’
en zo veel meer ziet.

Voor veel mensen zit de jaarlijkse vakantie er op.
Maar het leven en de omgeving van elke dag
op een andere manier bekijken,
kan die vakantie veel langer doen duren
en veel intenser doen zijn.
Leven is zoveel meer dan ‘bezitten’ alleen.

BIDDEN

God onze Vader,
het schooljaar is bijna voorbij.
We willen Je danken
voor alle mensen die het voorbije jaar gekleurd hebben:

onze juffen en meesters die ons van alles hebben geleerd,
onze vrienden waarmee we fijn gespeeld hebben,
onze papa's en mama's die voor ons zorgden
onze grootouders voor wie niets teveel is.

Samen met hen allen
willen we verder werken
aan een wereld
waarin het goed is voor iedereen.

Jongeren

VERDIEPEN

Schuifraadsel

Verdeel de groep jongeren in twee.
Elke groep krijgt de opdracht om een schuifraadsel te maken met het woord ‘vakantie’.
Als ze het raadsel gemaakt hebben, schrijven ze er ook de opdrachten of vragen bij,
zodat anderen de woorden vinden die ze uitgezocht hebben.
Daarna maken ze een leeg rooster. Dit geven ze aan de andere groep,
die met de opdrachten die erbij horen, probeert het schuifraadsel op te lossen.

VERTELLEN

De schat

(C. LETERME, Parels van verhalen, Averbode 2019, p. 143)

Een man was op vakantie bij de kust van Engeland.
Daar verkende hij grotten.
In één ervan vond hij een tas vol klompen klei,
die hij uit de grot mee nam

Terwijl hij wandelde langs de zee,
gooide hij die klompen klei
een voor een in het water,
zo ver als hij kon.

Ineens viel één van die klompen in stukken op de grond.
Binnenin de klei zat een mooie, kostbare edelsteen.
'Misschien moet ik de overgebleven klompen klei
ook openbreken', dacht de man.

Verbaasd keek hij op toen hij zag
dat in elke klomp een schat verborgen was.
In de twintig klompen klei die hij nog had,
vond hij edelstenen die duizenden euro's waard waren.

Toen bedacht hij
dat hij zeker al zestig klompen klei
met hun verborgen schat
zomaar in de zee had gegooid.

(Naar een Angelsaksisch verhaal)^

Overweging bij het verhaal
(C. Leterme - juli 2020)

In dit verhaal word je heen en weer geslingerd tussen:
dat kan en dat kan niet.
Dat iemand een tas vol klompen klei vindt … dat kan.
Maar dat in elke klomp een edelsteen zit … wie gelooft dat nu?

Maar stel je eens voor dat elke klomp klei
een mens voorstelt.
En dat elke mens diep in zich een schat is.
Een edelsteen waarmee die niet zomaar te koop loopt.

Geef toe dat je dit verhaal dan niet langer meer benadert
vanuit de vraag of dit wel kan.
Ineens heb je vrienden, familie, kennissen voor ogen
die op het eerste gezicht gewoon zijn,

Maar wanneer je ze beter leert kennen
schatten van mensen blijken te zijn.
Edele figuren die het leven mooi maken
van wie hen omringen.

Daar is vakantie een geschikte tijd voor:
met wat tijd en extra aandacht
vind je zeker nog meer schatten
en doe je zeker nog meer ontdekkingen.

Overweging

André Cnockaert s.j.

In het woord vakantie is het Latijnse vacuum, leegte, besloten. Zoals de Franse filosofe Catherine Clément schreef:
“De zevende dag is die van de leegte”, zegt een oude rabbijn tot een jongetje aan wie hij de sabbatrust uitlegt. “Eindelijk houd je halt. Je doet niets. Slechts later kan je weer beginnen te doen. Want, zeg me, als je alleen en voortdurend maar doet, is dat wel leven?”
Vakantie: een tijd om weer te leven. Een tijd om er te zijn: bij mezelf, bij haar, bij hem, bij de kinderen, bij vrienden en vreemden. En misschien ook wat meer… bij Hem? Een tijd van samen-zijn.