Inhoudstabel
…page…
Eerste kennismaking
Waar?
De berg Horeb ligt in het zuidelijk deel van het schiereiland Sinaï, waar God zich volgens de Bijbel aan Mozes openbaarde, zich met het volk Israël verbond en de Tora (de Wet) gaf en waar Hij Elia ontmoette.
De precieze berg is niet meer te lokaliseren. Pas veel later zei men dat die berg op het Sinaï-schiereiland te vinden was.
Horeb of Sinaï?
De Elohist en de Deuteronomist schrijven vooral over de Horeb als de berg waarop Mozes God ontmoette, terwijl de Jahwist en de priestercodex het hebben over de berg Sinaï.
Volgens de rabbijnse literatuur en de meeste exegeten is de berg Horeb dezelfde berg als de berg Sinaï.
Er zijn er ook die zeggen dat de berg Horeb in het Arabisch schiereiland (huidige Saudi-Arabië) ligt, niet ver voorbij het steppenland van Jetro. En nog anderen wijzen nog andere bergen aan, zodat het precies aanduiden van de plaats van de Horeb puur giswerk is.
Het is trouwens pas sinds de eerste eeuwen van onze jaartelling de ‘berg van God’ in het zuiden van de Sinaïwoestijn gesitueerd wordt. Helena, de moeder van keizer Constantijn de Grote, speelde daarbij een belangrijke rol. In een droom zag ze die ‘berg van God’. Toen ze naar het zuiden van de Sinaï reisde, wees ze er de Sinaïberg aan als dé berg waarvan in de Bijbel sprake is.
Betekenis van de naam
De naam Horeb betekent ‘droog, verschroeid, woestijn’, een naam die kan verwijzen naar het granietmassief van het Sinaïschiereiland.
Wetenswaardigheden
Sint-Katharinaklooster
De hoogste berg in het Sinaïgebergte is de Katharinaberg (2629m), met aan de voet ervan het orthodoxe Katharinaklooster, een van de oudste kloosters ter wereld. Het werd tussen 548 en 565 na Christus gebouwd, op de plaats waar Mozes, volgens de overlevering een brandend braambos zag. Het klooster bewaart een unieke collectie manuscripten en iconen en toont nog steeds de struik die volgens de legende een stek is van het Bijbelse braambos.
Volgens de overlevering zou Helena, de moeder van keizer Constantijn, hier een kapel en een toren laten bouwen.
Het klooster is ommuurd omdat het zich te beschermen tegen woestijnrovers.
Codex Sinaiticus
De Codex Sinaiticus (= boek van de Sinaï) is een manuscript van de christelijke Bijbel, dat geschreven werd in het midden van de vierde eeuw (330–360). Het wordt in het Katharinaklooster bewaard.
Oorspronkelijk bevatte dit manuscript de hele tekst van het Oude en het Nieuwe Testament. Nu zijn er slechts delen van bewaard gebleven.
Samen met de Codex Vaticanus is dit een van de belangrijkste manuscripten bij het reconstrueren van de oorspronkelijke tekst van het Griekse Nieuwe Testament en van de Septuagint.
De teksten ,die in hoofdletters geschreven werden, staan in vier kolommen op perkamentbladen van 380 mm op 345 mm, die gebonden werden als een boek. Van de oorspronkelijke 730 bladzijden, zijn er nu nog maar 400.
Men vermoedt dat de codex in Egypte werd geschreven door drie of vier kopiisten. Misschien was het één van de vijftig kopieën van de Bijbel die men schreef in opdracht van keizer Constantijn.
Delen van de Codex Sinaiticus zijn nu verspreid over:
| Londen | 347 bladen in de British Library. |
| Leipzig | 43 bladen in de Universitaire Bibliotheek. |
| Sint-Petersburg | delen van zes bladen in de Russische Nationale Bibliotheek |
| Katharinaklooster | twee bladen en veertig fragmenten. |
Sinds 7 juli 2009 zijn al die bladen (en fragmenten) op het internet te raadplegen: codexsinaiticus.org
Bijbel
Oude Testament
'Berg van God'
Exodus 3, 1
“Mozes hoedde de kudde van zijn schoonvader Jetro, de priester van Midjan. Eens dreef hij de kudde tot ver in de woestijn en kwam hij bij de berg van God, de Horeb.”
God zou Mozes geroepen hebben op de plaats in de Sinaï waar nu het Sint-Katharinaklooster staat.
Exodus 17, 6
“Ik zal ginds, voor uw ogen, op een rots staan, op de Horeb. Sla op die rots: er zal water uitstromen zodat de mensen kunnen drinken.' Mozes deed dat in het bijzijn van Israëls oudsten.”
1 Koningen 19, 8
"Toen stond hij (= Elia) op, at en dronk, en gesterkt door dat voedsel liep hij veertig dagen en nachten, tot hij de berg van God, de Horeb, bereikte."
Omdat de Horeb dé plaats is waar God zich met het volk Israël verbonden heeft, kan men de tocht van Elia naar de Horeb lezen als een terugkeer naar de bron: een herbronning die leidt naar een vernieuwde activiteit.