Psalm 114: Stenen worden watervallen

De tekst

’Bijbel in gewone taal’

(Deze Bijbeltekst komt uit de Bijbel in Gewone Taal, © Nederlands Bijbelgenootschap 2014, p. 1001)

Het volk van Israël ging weg uit Egypte,
uit dat land met een vreemde taal.
Toen werd Israël het volk van God,
het volk waarover hij heerste.

De zee zag het en vluchtte weg,
en de Jordaan stroomde niet meer.
Bergen en heuvels sprongen op,
het leken wel jonge lammetjes.

Zee, waarom ben je gevlucht?
Jordaan, waarom stroomde je niet meer?
Bergen en heuvels, wat is er gebeurd?
Waarom sprongen jullie op als lammetjes?

Wij vluchtten voor de Heer,
wij sprongen op voor de God van Israël.

De hele aarde moet voor hem beven!
Want hij maakt van stenen een stromende bron,
van rotsen maakt hij een rivier.

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Toen Israël wegtrok uit Egypte,
de stam van Jakob weg van een volk met een andere taal,
werd Juda zijn heiligdom,
werd Israël zijn domein.

De zee zag het en sloeg op de vlucht,
de Jordaan deinsde terug.
De bergen sprokken op als rammen,
de heuvels sprongen als lammetjes.

Zee, wat was er dat je vluchtte?
Jordaan, waarom ging je aan de kant?
Bergen, waarom schrikken jullie op als rammen,
Heuvels, waarom springen jullie als lammeren?

Aarde, beef voor het aanschijn van je Heer.
Beef voor de God van Jakob.
Hij schiep bronnen uit rotsen,
watervallen uit stenen!

Stilstaan bij …

Heiligdom, domein
Deze woorden roepen het beloofde land op, de erfenis van God, niet alleen geografisch, maar ook spiritueel.

Zee
Hiermee wordt de doortocht door de Rode Zee opgeroepen.

Bij de tekst

Spreken met beelden

Rots en steen	beelden van dood

Bron en waterval	beelden van leven

Met deze beelden maakt deze psalm duidelijk dat God de bron van leven is.

Parallellisme

Typisch voor psalmen is het ‘parallellisme’: in twee zinnen wordt ongeveer hetzelfde gezegd, maar dan met net andere woorden.
Heel psalm 114 is volgens dit principe opgebouwd.