Filippenzen 2, 1-5: Verdeeldheid in Filippi

De tekst

Dichter bij de tijd

(Bewerking: C. Leterme)

Mag ik jullie in naam van Christus
vermanen en liefdevol moed inspreken?

Als gemeenschap van Geest,
en gevoelens van hartelijkheid en meeleven jullie iets zeggen,
maak mij dan helemaal blij
door jullie eenheid van denken,
jullie eenheid in de liefde,
jullie saamhorigheid en eensgezindheid.

Doe niets uit partijzucht of ijdelheid,
maar zie de ander in alle bescheidenheid als belangrijker dan jezelf.
Denk niet alleen aan jullie eigen belangen,
maar ook aan die van de anderen.
Laat jullie leiden door het voorbeeld van Christus Jezus.

Hij die gelijk was aan God,
wilde zich niet vastklampen
aan die gelijkheid.

Hij gaf zijn grootheid op
en werd onbelangrijk als een slaaf.
Hij werd een mens.

Hij leefde als mens
en was gehoorzaam aan God,
tot de dood aan een kruis.

Daarom gaf God Hem de belangrijkste plaats
en de naam
die boven alle namen staat.

Daarom ook knielt iedereen,
in de hemel, op aarde en onder de aarde,
voor Hem die Jezus heet.

En iedereen zegt:
'Jezus Christus is de Heer',
tot eer van God, de Vader.

Stilstaan bij ...

Ontledigen
In deze tekst betekent 'ontledigen': afstand nemen van de gelijkheid met God en de beperkingen aanvaarden die voortvloeien uit het mens-zijn.

Heer
In het Oude Testament was dit een titel die voorbehouden was voor God. Dat de eerste christenen deze titel gebruikten voor Jezus, toont aan dat ze al heel vroeg over Hem spraken als God.

Bij de tekst

De christenen van Filippi

Klik hier voor meer informatie.

Bedoeling van Paulus

Paulus wil dat de christenen van Filippi zich wat nederiger zouden opstellen. Hun gebrek aan nederigheid is volgens hem de grote oorzaak van ruzies en verdeeldheid. Daarvoor verwijst hij naar Christus, de 'zoon van God' die mens geworden is en als mens vernederd werd tot de dood aan het kruis.

Een oud lied

In deze tekst uit de brief van Paulus aan de christenen van Filippi werd waarschijnlijk een hymne opgenomen die de eerste christenen zongen.
Men ziet er inhoudelijk twee grote bewegingen in:
. de vernedering (ontlediging) van Jezus op het kruis.
. de verheerlijking (verheffing) van Jezus door God

Overweging

Marc Gallant, trappist (Orval)

Het kruis heeft niet het laatste woord

Voor Paulus is de verheffing van Christus het resultaat van het kruis. Het kruis zelf is een uiterste vernedering. Christus, zegt Paulus, heeft afstand gedaan van zijn gelijkheid met God. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. En als mens, heeft hij zich vernederd en werd hij gehoorzaam tot in de dood – de dood aan het kruis. (Het kruis was in feite een schandelijke lijfstraf, goed voor rebellerende slaven.)
'Daarom,' zegt Paulus, 'heeft God hem hoog verheven en hem de naam gegeven die elke naam te boven gaat'. Het kruis van Jezus is de bron van zijn verheffing. Jezus heeft dikwijls herhaald: 'Wie zich vernedert, zal verheven worden' (Lucas 14, 11.18.14; Matteüs 23, 12; vgl. Matteüs 18, 14). Hij heeft zich uitermate vernederd. Daarom heeft God hem verheven. Paulus versterkt hier zelfs het werkwoord: 'God heeft hem ‘super verheven’, ‘uitermate’ verhoogd' (Grieks: huperupsôsen, Filemon 2, 9).
Als we niet voor de geest houden dat enkel de liefde het mysterie van Jezus kan verklaren, zal het ons als onverstaanbaar overkomen. Jezus onthaalt de liefde die van God komt, en Hij openbaart ze door zijn leven te geven. 'God heeft zodanig de wereld bemind dat Hij zijn enige Zoon gegeven heeft' (Johannes 3, 16). Om ons in de liefde van zijn Vader te kunnen opnemen, heeft Jezus ons liefgehad tot het uiterste (Johannes 13, 1). Voor Paulus is die liefde van Jezus de oorzaak van zijn verheffing.