Rode draad in de lezingen
De vele gezichten van vrede:
. doen zoals God.
| 1e lezing | Het hart van de mens dat vol is van God, neigt niet naar ruzie of kwaad. Jesaja beschrijft zo'n hart in prachtige beelden. Het onmogelijke lijkt mogelijk. De spanningen tussen tegengestelden worden overbrugd. |
| Tussenzang | Psalm 122 vindt dat een koning zich moet spiegelen aan God, die rechtvaardig is en opkomt voor het recht van wie verdrukt wordt. |
| Evangelie | Jezus is vol van de Geest van God. Daarom prijst Hij de mensen die zien wie Hij echt is. |
Extra
. Voorbereiding op Kerstmis
Advent
Advent vieren
. Verhaal
(C. LETERME, Een parel voor elke dag, uitgeverij Averbode 2019, p. 346)
Maanden lang scheen de zon.
Alles droogde uit. Er was niets meer te eten.
Op een dag voeren drie schepen de haven van Myra binnen.
Ze waren zwaar beladen met graan
op weg naar de stad Constantinopel.
Op het plein voor de haven zag bisschop Nicolaas
dat veel mensen van de stad graan wilden kopen.
Hij liep door de menigte heen op zoek naar de kapitein.
‘Wat is er?’ vroeg de kapitein.
‘Kapitein, de mensen van Myra lijden honger.
En uw schepen zitten vol graan. Verkoop er wat van.’
‘Dat is verboden,’ zei de kapitein.
‘U weet dat ik dan onthoofd wordt.’
‘De mensen zullen sterven als u ze niet helpt,’ zei Nicolaas.
Maar de kapitein zei:
‘Mijn hoofd is mij een groter zorg dan jullie honger.’
‘Jezus heeft eens met vijf broden een grote menigte eten gegeven.
Er waren toen twaalf korven met overschot,’ zei de bisschop.
‘Ik ken dat verhaal,’ zei de kapitein,
‘als het klopt dat ik geen korrel te kort kom, zal ik u helpen.’
Hij nam een krijtje en trok een streep
waar het water tegen de scheepswand kwam.
‘Neem zo veel graan als jullie willen,’ zei hij,
‘maar schud het hier op het havenplein uit.
Als het schip hoger op het water komt te liggen,
moet dit graan weer ingeladen worden.
Als uw woord uitkomt, dan mogen jullie het graan houden.’
Mannen uit Myra laadden het graan in zakken
en schudden ze uit op het plein.
‘Stop!’ riep de kapitein, ‘ik wil eens kijken.’
De krijtstreep en de waterspiegel
stonden nog op dezelfde hoogte.
‘Ga maar door!’ zei de kapitein.
De kapitein bleef naar de krijtstreep kijken.
Maar die kwam geen vingerbreed omhoog.
‘Genoeg, mannen,’ zei de bisschop,
‘we hebben genoeg graan tot de volgende oogst.
En er is ook voldoende voor nieuw zaaigoed.’
Toen knielden allen en loofden en dankten God.
. Woord van de dag