…page…

Eerste kennismaking

Waar?

De Sinaï, het driehoekige schiereiland van Egypte dat ligt tussen Azië en Afrika, is een woestijngebied. Het is een randgebied van de grote Arabische Woestijn.
De Sinaï maakt ook deel uit van een grote slenk in de aardkorst vanaf Oost-Afrika door de Rode Zee, de Golf van Akaba naar de Dode Zee en de Jordaanvallei. Omdat de Sinaï op deze breuklijn ligt, verplaatst die zich elk jaar 0,5 tot 2 centimeter verder van Afrika.

Betekenis van de naam

In de Bijbel komt het woord ‘Sinaïwoestijn’ niet voor. Er wordt wel geschreven over de woestijn van Sin (Exodus 16, 1 en Numeri 33, 11) en het is niet duidelijk of hiermee de huidige Sinaïwoestijn bedoeld werd.
Nogal wat exegeten nemen aan dat de naam Sin te maken heeft met de Babylonische maangod Sin. De Sinaï of de Sinaïberg zou dat de berg van Sin geweest zijn.
Het is merkwaardig dat in de Bijbel niet alleen over de berg Sinaï gesproken wordt, maar ook over de berg Horeb, waarmee waarschijnlijk dezelfde plaats bedoeld wordt. Horeb zou ‘gloeiend’, ‘hitte’ betekenen en zo een mogelijke verwijzing zijn naar de zon. In dat geval zouden de Sinaï en de Horeb de ‘bergen van de maan en de zon’ zijn.

Actuele situatie

Dit gebied leeft op dit moment van toerisme en beveiliging aan de Rode Zee, wat nomadische veeteelt (schapen, geiten en kamelen), visvangst, illegale handel (o.a. het smokkelen van wapens en munitie) en illegale landbouw (verdovende middelen).
Sinds 2000 zijn er in de Sinaï verschillende terreuraanslagen tegen toeristen, het leger en de politie. Een aantal van die aanslagen gebeurde uit frustratie voor de armoede waarmee veel Bedoeïenen uit de streek te maken hebben. Hiermee hoopten ze dat de regering meer aandacht voor hun situatie zou hebben. Andere aanslagen werden uitgevoerd door extremistische Islamitische terroristische organisaties.

Wetenswaardigheden

Tocht door de woestijn

Het is moeilijk om dé route te reconstrueren omdat veel van de genoemde plaatsen niet meer te identificeren zijn.
Ook wordt er geopperd dat de routebeschrijvingen in de Bijbel eerder afgeleid zijn van latere pelgrimstochten dan dat het herinneringen zijn aan de reële tocht door de woestijn.

Berg van Mozes

In het zuiden van de Sinai zijn er granieten bergen. Daarvan is de Sinaïberg de bekendste. In de vierde eeuw na Christus zag de Romeinse keizer Constantijn in een droom de berg Sinaï, waar God volgens de teksten van de Jahwist en de Priestercodex, de Tien geboden aan Mozes zou gegeven hebben. Zijn moeder Helena reisde daarna naar de Sinaï en wees die berg aan als dé berg waarvan in de Bijbel sprake is.

Maar volgens het Bijbelboek Deuteronomium en de teksten van de Elohist vonden deze gebeurtenissen plaats op de berg Horeb …
Volgens de rabbijnse literatuur en de meeste exegeten zijn de namen Sinaï en Horeb synoniem van elkaar.

Maar dat die berg dé berg is waarvan sprake in de Bijbel, daarover is men helemaal niet zeker.

Sint-Katharinaklooster

De hoogste berg in het Sinaïgebergte is de Katharinaberg (2629 m), met aan de voet ervan het orthodoxe Katharinaklooster, een van de oudste kloosters ter wereld. Het werd tussen 548 en 565 na Christus gebouwd, op de plaats waar Mozes, volgens de overlevering een brandend braambos zag. Dat gebeurde door keizer Justinianus op vraag van Griekse kluizenaars. Het klooster bewaart over een unieke collectie manuscripten en iconen.

Codex Sinaiticus

De Codex Sinaiticus (= boek van de Sinaï) is een manuscript van de christelijke bijbel, geschreven in het midden van de 4e eeuw (330–360), dat in het Katharinaklooster bewaard werd. De tekst werd geschreven in hoofdletters.
Oorspronkelijk bevatte dit manuscript de hele tekst van het Oude en het Nieuwe Testament. Nu zijn er slechts gedeelten van bewaard gebleven.
Deze codex is samen met de Codex Vaticanus, een van de belangrijkste manuscripten bij het reconstrueren van de oorspronkelijke tekst van het Griekse Nieuwe Testament en van de Septuagint.

De teksten staan in vier kolommen op perkamentbladen van 380 mm hoog op 345 mm breed, die gebonden werden als een boek. Van de oorspronkelijke 730 bladzijden, zijn er nu nog maar 400 over.
Men vermoedt dat de codex in Egypte geschreven werd door drie of vier kopiisten. Misschien was het één van de vijftig kopieën van de Bijbel die in opdracht van keizer Constantijn geschreven werden.

Delen van de Codex Sinaiticus zijn nu verspreid over:
Londen: 347 bladen in de British Library.
Leipzig: 43 bladen in de Universitaire Bibliotheek.
Sint-Petersburg: delen van 6 bladen in de Russische Nationale Bibliotheek
Katharinaklooster: 12 bladen en 40 fragmenten.
Sinds 7 juli 2009 zijn al die bladen (en fragmenten) op het internet te raadplegen: codexsinaiticus.org

Samen met de 'Codex Vaticanus' had de 'Codex Sinaïticus' grote invloed op de vertaling van het Nieuwe Testament in de XXe eeuw.

De Sinaïwoestijn in de Bijbel

Oude Testament

. Exodus 3, 1-8a.13-15: Lees meer
God zou Mozes geroepen hebben op de plaats in de Sinaï waar nu het Sint-Katharinaklooster staat.